Anno 1983 woonden nog ruim 2400 volwassen personen met een mentale beperking in Vlaanderen in psychiatrische ziekenhuizen. Door financiële besparingen en een voornamelijk medisch-verpleegkundig georiënteerde zorg, kregen vooral personen met een ernstige mentale beperking onvoldoende aandacht en begeleiding. Er was dus nood aan een alternatief voor deze mensen.
Uitgangspunt was dat deze mensen het ontwikkelingsniveau en de positieve welzijnsbeleving die tot hun mogelijkheden behoren nog niet bereikt hadden.